«Een openbaring»

Wim Opbrouck opent het stuk met een krachtig en actueel betoog. Crisis en politieke impasse zijn van alle tijden. Alsook de hoop op een nieuwe en betere wereld. De wreedheden van vandaag werden moeiteloos geïntegreerd in een verhaal van Voltaire dat 250 jaar geleden verscheen. De maatschappij van vandaag verkeert in slechte staat, zo blijkt. De verdorvenheid op seksueel vlak, met op de achtergrond een inferno van napalmbombardementen zijn veelzeggend. De zware thema’s worden plots afgebroken en maken plaats voor absurde stukken met gezangen en dans, die zorgen voor een humoristische noot.

Jong talent

Candide belichaamt de verwarring en onzekerheid die de mens ervaart wanneer hij beseft dat de wereld waarin we leven wel degelijk aan verandering toe is. Die hoofdrol wordt op een geweldige manier neergezet door Benjamin Cools, student aan het KASK in Gent. Hij doet het meer dan voortreffelijk tussen ervaren acteurs als Wim Opbrouck en An Miller. Voor Cools, die acteerstage loopt bij NTGent, kan een dergelijke prestatie tellen.

Veelzijdigheid troef

Regisseur Michel Schröder is een onbekende Zwitser bij ons, maar gekend in Duits-Zwitsers taalgebied. Hij bleek, met zijn geheel eigen stijl, de perfecte regisseur voor dit stuk. Hij creëerde een veelzijdig theater waarin tekst, muziek, kostuums en video’s elkaar perfect aanvullen. De muziek in het stuk loopt van Franse barok tot de huidige popmuziek, wat voor spectaculaire omschakelingen zorgt. De tempoverschillen in muziek en spel vragen wel veel aandacht en energie van het publiek. De klagerige gezangen duren soms te lang, waardoor het bij momenten jammer genoeg langdradig en vermoeiend wordt. Toch blijft Candide een openbaring, over hoe onzekerheden in een maatschappij van alle tijden zijn. En hoe een moderne invulling nieuwe dimensies kan geven aan een 250 jaar oud verhaal.

– Cédric Maes,